sierż.[?] Stanisław Włoch ps. „Lis” (1923-2012), grupowy w Zgrupowaniu Partyzanckim „Bartka” VII Górnośląskiego Okręgu NSZ
Urodził się 9.01.1923 w Soli (dom nr 143), pow. Żywiec, syn Józefa i Franciszki z domu Szczotka. Wyznanie rzymskokatolickie. Miał starszego brata Józefa (1921-2003). Osierocony w 1925 roku został zabrany przez rodzinę do Górek Wielkich, gdzie uczęszczał do szkoły powszechnej w latach 1930-1936. Od najmłodszych lat pomagał w pracach w gospodarstwie, w którym się wychowywał. Po ukończeniu szkoły pracował
w gospodarstwach rolnych na terenie Górek Wielkich i Chybia. Jednocześnie ukończył „szkołę uzupełniającą” w Bielsku i złożył egzamin czeladniczy przed Stowarzyszeniem Rzeźników, Piekarzy i Młynarzy Powiatu Bielskiego z siedzibą w Aleksandrowicach, jako piekarz. Po wybuchu wojny od 9.1939 do 12.1939 pracował
w gospodarstwie w Górkach Wielkich, a od 1.1940 do 11.02.1945 pracował jako terminator (uczeń),
a następnie pomocnik piekarza w warsztacie piekarskim w Chybiu (właściciel piekarni Karol Fortuna - dom nr 140). Mieszkał w tym czasie okresowo w Chybiu, jak i w Czechowicach. Nie później niż od jesieni 1944 datuje się jego współpraca z członkami Armii Krajowej w Czechowicach. W czasie wojny jego brat Józef W maju 1945 wstąpił do oddziału Narodowych Sił Zbrojnych por. Henryka Flame „Bartka” i walczył w nim do marca 1947, dowodząc w 1946 drużyną składającą się częściowo z b. żołnierzy oddziału Pawła Heczki „Edka”.
Ujawnił się 11.03.1947 roku w Wiśle, razem z dowódcą Zgrupowania Henrykiem Flame. W Powiatowym Urzędzie Bezpieczeństwa Publicznego w Cieszynie uzyskał zaświadczenie nr 1018 o spełnieniu warunków
i skorzystaniu z zapisów ustawy z 22.02.1947 o amnestii. W tym samym roku podjął pracę w betoniarni w Czechowicach, gdzie pracował do 1948. Okres 1949-1950 przepracował w piekarni w Czechowicach. Następnie podjął decyzję o przeprowadzce wraz z żoną i córką do rodzinnej Soli (1951), gdzie pracował
w piekarniach w Soli i Milówce. W 1953-1954 powołany do zasadniczej służby wojskowej (miał wówczas 30 lat), którą odbył w jednostce w Rzeszowie. W latach sześćdziesiątych podjął ponownie pracę w piekarniach Czechowicach-Dziedzicach, gdzie w 1964 roku kupił dom i przeprowadził się z rodziną. Jako piekarz pracował do emerytury.
Od początku lat dziewięćdziesiątych XX wieku działał w Okręgu Górnośląskim Związku Żołnierzy Narodowych Sił Zbrojnych pomagając wielu żołnierzom Zgrupowania „Bartka” w uzyskaniu uprawnień kombatanckich. Brał udział w działaniach zmierzających do wyjaśnienia okoliczności i ustalenia winnych zbrodni na żołnierzach NSZ w 1946.
Żonaty z Rozalią z domu Michalik, siostrą Edwarda Michalika „Kanara”. Mieli dwie córki: Aurelię i Krystynę.
Zmarł 28.05.2012 w wieku 89 lat. Został pochowany na cmentarzu komunalnym przy ul. Kopernika
w Czechowicach-Dziedzicach.
opr. Bogdan Ścibut
©Wszelkie prawa zastrzeżone. Żadna część zawartych na stronie materiałów nie może być kopiowana w żadnej formie, ani żadnymi metodami, bez pisemnej zgody autora.
